Kiedy człowiek chce poprawić swój wygląd wystarczy, że stanie przed lustrem, zobaczy jak wygląda i zdecyduje, co chce poprawić. Potem można zmienić ubranie, poprawić fryzurę, inaczej zrobić makijaż. Wszystko możliwe jest dzięki temu, że człowiek może zobaczyć sam siebie w lustrze, a dokładniej może zobaczyć w nim swój wygląd. Dzięki temu możliwe jest ocenienie go, wskazanie niedoskonałości i zdecydowanie, co chciałoby się poprawić.
       Własnego umysłu nie można jednak dostrzec w lustrze. Człowiek ma dostęp tylko do części swojego umysłu. Może znać swoje myśli, emocje,  uczucia i wrażenia. Znaczna część umysłu jest jednak dla niego niewidoczna. Niewidoczna to znaczy nieświadoma, niedostępna. Dlatego często trudno jest coś zmienić samemu, bo nie do końca wiadomo, co należy zmienić ani jak to zrobić, np. nie widać mechanizmów odpowiedzialnych za depresję lub lęk. Człowiek może zdecydować, że chciałby pozbyć się depresji i lęku, ale często bywa to trudne, nie widzi mechanizmów, które za nimi stoją. W takiej sytuacji, podobnie jak przy poprawianiu wyglądu dobrze byłoby mieć lustro, w którym człowiek mógłby zobaczyć swój umysł. Takim lustrem może być właśnie psychoterapeuta. To on może pomóc zobaczyć to, czego nie widać. Psychoterapia polega zatem na dostrzeganiu nowych rzeczy, z których człowiek nie do końca zdawał sobie sprawę, a które doprowadziły do powstania trudności. Pozwala lepiej zrozumieć siebie, poznać lepiej swoje emocje i potrzeby. Dzięki tej wiedzy możliwa jest zmiana, która pozwala poczuć się lepiej, pozbyć się nadmiernego cierpienia i przynieść ulgę.  Pozwala pokonać trudności i bardziej świadomie kierować sobą i swoim życiem. 
   Psychoterapia w zależności od trudności może trwać od kilku miesięcy (kilkunastu spotkań) do kilku lat.